تأثیر روزه داری ماه رمضان و فعالیت بدنی بر شاخص های آنتروپومتری، نیم رخ چربی و فشار خون دانشجویان پسر سالم

مقدمه و هدف: تغییرهای نامطلوب نیم­رخ­ چربی از عوامل خطر مرتبط با چاقی و اضافه وزن است که خطر ابتلاء به سندروم متابولیک، دیابت و بیماری­های قلبی- عروقی را افزایش­می­دهد. مواد و روش ها: در این تحقیق 19 دانشجوی پسر 19 تا 25 ساله به روش نمونه­گیری در دسترس گزینش و به دو گروه روزه­دار غیرفعال و فعال تقسیم­شدند. برنامه ورزشی گروه فعال 14 جلسه بود که سه جلسه در هفته با شدت 50 تا 75 درصد ضربان قلب ذخیره و مدت 45 تا 60 دقیقه انجام­شد. در چهار مرحله نمونه­گیر­ی خونی انجام­گرفت. تغییرهای درون و بین­گروهی داده­ها به روش اندازه­گیری تکراری تعیین و برای آن سطح معنی­داری 05/0>p در­نظر­گرفته­شد. نتایج: با اینکه اثر روزه­داری با و بدون فعالیت بدنی بر اندازه­های آنتروپومتری تفاوتی معنی­دار نداشت؛ اما یک ماه روزه­داری با فعالیت­ بدنی سبب کاهش وزن، bmi، whr و درصد چربی بدن شد. طی روزه­داری نسبت­ tg/hdl و tc/hdl گروه فعال کاهش و با اتمام روزه­داری این مقادیر به سطح اولیه برگشت. یک ماه روزه­داری بدون فعالیت بدنی سطح tg، ldl وtg/hdl را به­طور نامحسوسی افزایش­داد. اثر هر دو مداخلۀ روزه­داری با و بدون فعالیت­بدنی بر ضربان قلب استراحت، فشارخون دیاستول، سیستول، میانگین سرخرگی و هزینه اکسیژن میوکارد تفاوتی معنی­دار نداشت. نتیجه‏گیری: یک ماه روزه­داری با فعالیت­ بدنی منظم، کاهش وزن، درصد چربی، whr و bmi را سبب­شده، از تغییرهای نامطلوب نیم­رخ­ چربی جلوگیری­کرده، احتمال ابتلا به سندروم متابولیک و آترواسکلروزیس را کاهش­می­دهد.